Soms moet je als huisarts direct handelen en is het fijn als dat dan ook lukt. Zo had ik een oude dame in de praktijk die aangaf dat ze opeens minder kon zien. Ze zag haar zus met wie ze woonde niet meer scherp. Vanwege de verdenking op een netvliesloslating liet ik haar meteen komen en inderdaad ze zag nog maar 50%. En dan is het zo fijn dat ze diezelfde dag door de oogarts kan worden gezien.
Dit activisme zie ik ook terug bij de Raad voor gezondheid en samenleving (RVS), waaraan ik af en toe mee mag denken. Deze raad geeft een aantal keer per jaar zeer relevante adviezen over allerlei zaken in zorg en samenleving. Recent verscheen nog een essay met als titel: passende zorg is inclusieve zorg, waarbij gewezen wordt op een toename van gezondheidsverschillen bij een toename van diversiteit in de maatschappij. Ik ben altijd weer aangenaam verrast als er een dergelijk advies op de mat valt.
Over post gesproken, een paar dagen later zag ik een stekelig briefje van de oogarts: deze patiënt die met spoed gezien moest worden ziet prima, niks aan de hand. Huh dacht ik. Hoe dan? Datzelfde dacht ik ook op het jaarcongres van de RVS, waar ik deze maand was. Daar werd in het kader van diversiteit benoemd dat we op zoek moeten gaan naar “de nieuwe riolering”. Dit naar aanleiding van het historische feit dat in London in de 19e eeuw bleek dat de grootste factor in het verbeteren van de gezondheidstoestand van de bevolking de aanleg van riolering was. In een recent rapport van de gezondheidsraad wordt aangegeven dat de bijdrage van de gezondheidszorg aan ervaren gezondheid slechts 11% bedraagt. Het is dus heel goed dat we als huisartsen verder kijken dan onze neus lang is. Spreker op het congres was Sir Michel Mormat, die 10 jaar geleden al de Marmot principes beschreef voor een eerlijk en gezond leven. De principes variëren van een goede start voor elke kind naar goed onderwijs, werk en inkomen en gezond leven. Zie deze link voor een kort interview met hem. Het geeft maar weer eens aan dat het goed is dat we als huisartsen de context betrekken.
Terug naar mijn patiënt. Ik dacht ik bel toch eens even met mevrouw over deze wonderbaarlijke genezing van haar ogen. Ze was het alweer bijna vergeten. Ze zei: “Het was al snel duidelijk: ik had de bril van mijn zus op. Daardoor zag ik slecht”
Je raakt nooit uitgeleerd.